Η περιοχή του Αιγάλεω ονομάστηκε έτσι από το βουνό Αιγάλεω, που το αρχαίο ελληνικό του όνομα σημαίνει "λαός κατσικιών". Στο όρος Αιγάλεω είχε εγκατασταθεί ο βασιλέας των Περσών Ξέρξης για να παρακολουθήσει την εξέλιξη της ναυμαχίας στον κόλπο της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ..
Προπολεμικά η ονομασία της περιοχής του Αιγάλεω ήταν Πυριτιδοποιείο, εξ αιτίας του εργοστασίου παρασκευής πυρίτιδας ιδιοκτησίας Μποδοσάκη, που έδρευε στο χώρο του σημερινού δημοτικού άλσους της πόλης.
Το Αιγάλεω είναι δήμος της Δυτικής Αθήνας με πληθυσμό 74.046 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Ανατολικά συνορεύει με το δήμο Αθηναίων, βόρεια με τους δήμους Περιστερίου και Χαϊδαρίου, δυτικά με τους δήμους Νίκαιας και Αγ. Βαρβάρας και νότια με τους δήμους Ρέντη και Ταύρου. Μερικά χρόνια πριν ήταν πρωτεύουσα τής Δυτικής Αττικής. Το Αιγάλεω είναι αδελφοποιημένος δήμος με το δήμο Λεγανές Ισπανίας, από τη δεκαετία του '80.
Η βιομηχανική περιοχή του Δήμου Αιγάλεω καταλαμβάνει το ένα τέταρτο περίπου της έκτασής του, ενώ η περιοχή διασχίζεται από πέντε μεγάλες οδικές αρτηρίες, που είναι οι Λεωφόροι: Κηφισσού, Αθηνών, Θηβών, Πέτρου Ράλλη και η Ιερά Οδός.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 στο Αιγάλεω συνέρευσαν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, δημιουργώντας έτσι τους πρώτους οργανωμένους πυρήνες, αφού εκείνη την εποχή οι μοναδικοί κάτοικοι εκεί, ήταν μερικές εκατοντάδες εργατών του πυριτιδοποιείου.
Διάσημοι λαϊκοί καλλιτέχνες, είτε έζησαν με τις οικογένειές τους στο Αιγάλεω, είτε άφησαν εδώ την τελευταία τους πνοή, όπως οι σπουδαίες τραγουδίστριες Μαρίκα Νίνου και Ρίτα Αμπατζή. Έδώ έζησε ο Στράτος Παγιουμτζής αλλά και ο Γιώργος Ζαμπέτας, ένας από τους μεγαλύτερους σολίστες του μπουζουκιού και συνθέτης πάμπολλων λαϊκών τραγουδιών. Εδώ δημιούργησε και ο Σπύρος Ζαγοραίος με τη γυναίκα του Ζωή.
