Η Αίγινα κατά την αρχαιότητα αποτελούσε εποικιστικό κέντρο Πελοποννήσιων, Αιγαίων και Μυρμιδόνων. Αργότερα υπάγεται μαζί με άλλες ναυτιλιακές πόλεις, στο θεσμό της Αμφικτυονίας της Καλαυρίας, συμμετέχει στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ενάντια στους Πέρσες και κατά την κλασική εποχή αποτελεί πόλη της Αχαϊκής Συμπολιτείας. O ναός της Αφαίας στην Αίγινα, είναι από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα της υστεροαρχαικής εποχής. Ο ναός δεσπόζει στην περιοχή του ιερού της Αφαίας που ίδρυσαν οι Αιγινίτες για να τιμήσουν την Μινωίτικη θεότητα Αφαία, κόρη του Δία και της Κάρμης.
Με το όνομα Αίγινα, είναι σήμερα πρωτεύουσα και κύριος λιμένας της νήσου. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση, πληθυσμό και ανάπτυξη νησί του Αργοσαρωνικού και νησιωτικό προάστιο του Πειραιά. Κατά την απογραφή του 2001 εμφανίζει πληθυσμό 13.552 κατοίκων, από τους οποίους 7.783 κατοικούν στην πόλη της Αίγινας και οι υπόλοιποι στους οικισμούς Βαθέως, Κυψέλης, Μεσαγρού και Πέρδικας.
Το 1826 η Αίγινα ορίζεται πρωτεύουσα της Ελλάδος από τον τότε Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Το κέντρο της πόλης αναπτύσσεται γύρω από το λιμάνι. Η εμπορική ζώνη εκτείνεται στην παραλιακή οδό βασικά, με πολλά καλαίσθητα κέντρα εστίασης, τουριστικά μαγαζιά και καταλύματα και σημεία πώλησης των τοπικών προϊόντων.Η Αίγινα είναι γνωστή και για την καλλιτεχνική δράση των κατοίκων της στην κεραμική, αλλά και για το γνωστό προϊόν αιγινήτικο φυστίκι, του οποίου η ποιότητα οφείλεται στις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες του νησιού.
Ο Άγιος Νεκτάριος ή Νεκτάριος Πενταπόλεως ή Νεκτάριος Αιγίνης (1846-1920) είναι σύγχρονος άγιος της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και θεωρείται θαυματουργός, αφού όπως λέγεται από τις λαϊκές παραδόσεις, πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα εν ζωή.
