Το Αιτωλικό, η πόλη του νερού, που λέγεται και μικρή Βενετία της Ελλάδας, είναι δημοτική ενότητα του δήμου Μεσολογγίου, με πληθυσμό 5.349 κατοίκους. Η πόλη του Αιτωλικού είναι ανεπτυγμένη σ’ ένα μικρό νησάκι ριζωμένο στο νερό στο μέσον περίπου της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού - Μεσολογγίου. Συνδέεται ανατολικά και δυτικά με την ξηρά με δύο πέτρινα τοξοτά γεφύρια, αρχικού μήκους περίπου 300 μέτρων το καθένα. Ο πρώην Καποδιστριακός δήμος Αιτωλικού περιλάμβανε, εκτός του Αιτωλικού, τα δημοτικά διαμερίσματα: Αγίου Ηλία, Σταμνάς, Χρυσοβεργίου και των Φραγκουλαιϊκων . Η απογραφή του 2011 δίνει συνολικά 7.279 κατοίκους.
Από τους πιο φημισμένους ψαρότοπους, η λιμνοθάλασσα Αιτωλικού - Μεσολογγίου, η ίδια, είναι τεράστιος βιότοπος και αποτελεί το μεγαλύτερο τμήμα του πολύτιμου οικοσυστήματος που ορίζεται από τις εκβολές του Ευήνου έως τις εκβολές του Αχελώου.
Πηγή πλούτου και ευημερίας η λιμνοθάλασσα και για τις δύο πόλεις: Αιτωλικού και Μεσολογγίου. Όλα τα είδη ψαριών αφθονούσαν στη λιμνοθάλασσα, ιδιαίτερα η περίφημη τσιπούρα και ο κέφαλος, από το θηλυκό του οποίου - την «μπάφα» - βγαίνει το αυγοτάραχο, γνωστό με την επωνυμία «αυγοτάραχο Μεσολογγίου».
Οι περισσότεροι κάτοικοι του Αιτωλικού μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν αλιείς: Ιχθυοτρόφοι που ήλεγχαν εφτά ιχθυοτροφεία (τα ¾) της λιμνοθάλασσας, ενώ ένα άλλο μεγάλο ποσοστό ασκούσε το επάγγελμα του ελεύθερου αλιέα. Σήμερα το ποσοστό των ψαράδων, λόγω της αλόγιστης αποξήρανσης και καταστροφής του 50% περίπου της λιμνοθάλασσας, έχει μειωθεί στο ελάχιστο, όπως και τα ιχθυοαποθέματα της λιμνοθάλασσας, αλλά και η ιχθυοπαραγωγή.
