Τα Γλυκά Νερά συνιστούν σύγχρονο και αναπτυσσόμενο προάστιο της Βόρειας Μεσογαίας και ταυτόχρονα πέρασμα προς το Λεκανοπέδιο των Αθηνών, με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προϊστορία ύπαρξής τους.
Σε πρόσφατες ανασκαφές σε προϊστορικό νεκροταφείο που εντοπίζεται στο λόφο Φούρεσι, αποκαλύπτονται μυκηναϊκά ειδώλια που ανάγονται στο 1.400 π.Χ. Στα νεότερα χρόνια τα Γλυκά Νερά συνιστούν πευκόφυτη αγροικία της Παιανίας, που το 1969 κατορθώνουν να αναγνωριστούν με δικαστική απόφαση ως αυτόνομη "Κοινότητα Γλυκών Νερών".
Η σύγχρονη πόλη εκτείνεται 13 χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Αθηνών και Διοικητικά υπάγεται στη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής. Ο πληθυσμός της περιοχής ανέρχεται σύμφωνα με την απογραφή του 2001 σε περίπου 6.500 κατοίκους, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 2000 αναγνωρίζεται ως Δήμος Γλυκών Νερών, συγκεντρώνοντας περί τους 10.000 δημότες.
Η πόλη χωρίζεται σε δύο τμήματα, το ένα εκ των οποίων είναι οικοδομημένο πέριξ του λόφου Φούρεσι και το δεύτερο στις πλαγιές του Υμηττού. Καθώς η πόλη γειτνιάζει με δασική ζώνη προστασίας του βουνού, την καθιστά δημοφιλή προορισμό για κατοικία. Μεγάλη προσέλευση πληθυσμού παρατηρείται κατά τη δεκαετία του '80.
Η εμπορική αξία των Γλυκών Νερών εκτείνεται κατά μήκος της λεωφόρου, κυρίως στο ύψος του κέντρου, ενώ στα διοικητικά όρια του Δήμου εντάσσεται και ο Ιερός Ναός Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
