Το Κερατσίνι είναι προάστιο του Πειραιά, στα νοτιοδυτικά του κυρίως πολεοδομικού συγκροτήματος. Παλαιότερα, η περιοχή ήταν αγρότοπος, αλλά αστικοποιήθηκε έντονα μετά τη δεκαετία του 1950.
Ο πρώτος οικισμός του Δήμου κτίστηκε στην πλαγιά του λόφου του Αγίου Γεωργίου σε σημείο ευνοϊκό για απόκρουση ενδεχόμενων επιδρομών και με ορατότητα στη θάλασσα. Οι θεμελιώσεις δίπλα από τον Ναό του Αγίου Γεωργίου και τα διάφορα ευρήματα, δίνουν ενδείξεις ότι ο πρώτος οικισμός στην περιοχή κατασκευάστηκε περί το 3000 π.Χ. Είναι άγνωστη η ιστορία του Δήμου κατά την Ρωμαϊκή και Βυζαντινή περίοδο.
Η επίσημη ονομασία, τόσο σε οθωμανικά όσο και σε ελληνικά έγγραφα, ήταν Κερατσίνιον ή Τσερατσίνιον. Το όνομα Κερατσίνιον είναι σύνθετη λέξη από την κερατιά που φύτρωνε εκεί και από το όνομα του ιδιοκτήτη όλης της περιοχής που ονομάζονταν Γκίνης.
Κατά την Ελληνική Επανάσταση εγκαταστάθηκε στο Κερατσίνι ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο οποίος κατασκεύασε πρόχειρες οχυρώσεις (ταμπούρια), τα οποία υπήρχαν μέχρι πρόσφατα. Το 1870 έγινε αυτόνομη κοινότητα με όνομα Χωριό Κερατσινίου. Οι Πειραιώτες προς τιμήν του Καραϊσκάκη έχτισαν ένα ναό δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.
Το 1963 ο ναός καταστράφηκε και στην θέση του χτίστηκε νέος, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 2000. Μετά την άφιξη των προσφύγων από τη Σμύρνη το 1934, η περιοχή μετατράπηκε σε δήμο με την ονομασία Δήμος Ταμπουρίων, αλλά το 1947 καθιερώθηκε η σημερινή ονομασία, Δήμος Κερατσινίου.
