Η Πολίχνη είναι από τους μεγαλύτερους, ραγδαία αναπτυσσόμενους δήμους στα βόρεια του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης. Συνορεύει με τους Δήμους Ευκαρπίας, Νεάπολης, Συκεών και Σταυρούπολης. Η Πολίχνη αποτελεί ανεξάρτητο Δήμο από το 1973 με πληθυσμό 36.136 κατοίκους (απογραφή του 2001). Ο Δήμος Πολίχνης περιλαμβάνει τις συνοικίες: Μετέωρα, Κρύα Βρύση, Νερόμυλοι, Άνω Πολίχνη, Τούμπα Πολίχνης, Αγιος Ιωάννης, Άγιος Παντελεήμονας, Άγιος Ραφαήλ και Καρατάσσου.
Στο παρελθόν η σημερινή Πολίχνη ονομάζονταν Καράισιν και κατοικούνταν μέχρι το 1913-14 από οικογένειες βλάχων κτηνοτρόφων. Μετά τη Μεγάλη Πυρκαγιά του 1917 που κατέστρεψε το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, το τότε Υπουργείο Πρόνοιας έχτισε στο Καράισιν ένα καταυλισμό για να στεγάσει τους πυροπαθείς Εβραίους της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι γρήγορα την εγκατέλειψαν για να εγκατασταθούν πλησιέστερα στο κέντρο.
Από το 1920 ως το 1922 ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ πρόσφυγες από το Καρς. Τελικά το 1929 το Καράισιν μετονομάστηκε σε Πολίχνη (μικρή πόλη) και ο οικισμός εξακολουθούσε να ανήκει στο Δήμο Θεσσαλονίκης ως το 1931 , οπότε συνδέθηκε διοικητικά και με την γειτονική κοινότητα Σταυρούπολης (Λεμπέτ).
Η Πολίχνη γνώρισε μεγάλη οικιστική ανάπτυξη κυρίως μετά το 1947, όταν πλήθος Ποντίων αφήνουν τα χωριά τους και εγκαθίστανται στην Πολίχνη, προκειμένου να γλυτώσουν από τη λαίλαπα του εμφυλίου πολέμου. Η πληθυσμιακή αυτή διόγκωση από εσωτερικούς μετανάστες συνεχίστηκε και στις επόμενες δεκαετίες ,προσδίδοντας στην περιοχή έντονο τον χαρακτήρα της εργατούπολης.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ένα νέο κύμα εξωτερικής και κυρίως εσωτερικής μετανάστευσης πολλαπλασίασε τον πληθυσμό της Πολίχνης. Μάλιστα μετά το 1990 η Πολίχνη αποτελεί πόλο έλξης των επαναπατρισθέντων Ελλήνων από τις δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης .
