Η Σαμοθράκη είναι νησί του Θρακικού Πελάγους και βρίσκεται στο Βορειοανατολικό τμήμα του Αιγαίου μεταξύ των νησιών Λήμνος, Ίμβρος και Θάσος. Η Σαμοθράκη είναι το ψηλότερο ελληνικό νησί - με εξαίρεση την Κρήτη και την Εύβοια. Το όνομα του βουνού είναι Σάος, αλλά οι ντόπιοι το ονομάζουν «Φεγγάρι» καθώς είναι «τόσο ψηλό που κρύβει το φεγγάρι». Η Σαμοθράκη αποτελεί τον ομώνυμο δήμο και υπάγεται διοικητικά στην Περιφερειακή Ενότητα Έβρου. Ο μόνιμος πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ήταν 2.723 κάτοικοι.
Η οικονομία της Σαμοθράκης βασίζεται στον τουρισμό και την αλιεία. Η Σαμοθράκη συνδέεται ακτοπλοϊκά κυρίως με την Αλεξανδρούπολη και δευτερευόντως με την Καβάλα, το Λαύριο, καθώς και με άλλα νησιά του Αιγαίου, μέσω του λιμανιού της Καμαριώτισσας.
Η Σαμοθράκη είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω του διάσημου αρχαιοελληνικού αγάλματος της Νίκης, που βρέθηκε στο νησί το 1863. Το άγαλμα, ύψους 2,75 μέτρων, εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. Η Σαμοθράκη είχε μεγάλο θρησκευτικό ενδιαφέρον λόγω των Καβειρίων Μυστηρίων, τα οποία τελούνταν στο χώρο του «Ιερού των Μεγάλων Θεών», που αποτελεί τώρα το σημαντικότερο αρχαιολογικό τόπο στο νησί. Η Σαμοθράκη κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τους Πελασγούς και αργότερα από τους Θράκες. Η αρχαία πόλη, η Παλαιόπολη, βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, ενώ παραμένουν τα επιβλητικά αρχαία τείχη της, χτισμένα σε Κυκλώπειο ύφος.
Η ιδιαιτερότητα του νησιού οφείλεται στην άγρια παρθένα φύση με τα απότομα βουνά, την πλούσια χλωρίδα και πανίδα, τα δάση με πλατάνια, πεύκα, καστανιές, κέδρους και άλλα δέντρα, τις πηγές, τους καταρράκτες, τις μικρές λίμνες κατά μήκος των ρεμάτων στις πλαγιές του βουνού που οι ντόπιοι τις ονομάζουν «βάθρες» και τις παραλίες. Η θαλάσσια περιοχή γύρω από Σαμοθράκη είναι μια από τις πλουσιότερες σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, όσον αφορά τη θαλάσσια και υποβρύχια ζωή που φιλοξενεί. Ωστόσο παρά τις φυσικές ομορφιές και το αρχαιολογικό ενδιαφέρον, η τουριστική βιομηχανία στη Σαμοθράκη δεν είναι και τόσο ανεπτυγμένη.
