Η Σίκινος είναι ένα κυκλαδίτικο νησί του Αιγαίου Πελάγους, που βρίσκεται μεταξύ των νήσων Φολέγανδρου και Ίου. Από τον Πειραιά απέχει περίπου 100 μίλια. Η Σίκινος είχε πληθυσμό 260 άτομα στην απογραφή του 2011. Η επιφάνειά της Σικίνου είναι περίπου 40 τ.χλμ. ενώ έχει μήκος ακτών 40 χιλιόμετρα. Η Σίκινος έχει τρεις οικισμούς: την Αλοπρόνοια, το Χωριό και το Κάστρο. Αλοπρόνοια ονομάζεται το μικρό λιμάνι της Σικίνου.
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία η νήσος Σίκινος έλαβε το όνομά της από τον Σίκινο, τον γιο του Θόαντα, Βασιλέως της Λήμνου και εγγονού του Βάκχου και της Αριάδνης που διέμεναν στη Νάξο.
Στον παραθαλάσσιο οικισμό της Αλοπρόνοιας υπάρχουν σουπερμάρκετ, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, καφενεία και μπαράκια. Από εδώ ξεκινάει το λεωφορείο για τη Χώρα και την Επισκοπή και το καΐκι για τις εκδρομές στις απομακρυσμένες παραλίες της Σικίνου.
Το Κάστρο είναι χτισμένο στο χείλος του γκρεμού, 280 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Εκεί βρίσκεται η πλατεία, το δημαρχείο, το ιατρείο, τα μαγαζιά και τα καφενεία. Στην εκκλησία της Παντάνασσας υπάρχει επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Σικίνου είναι τα πολλά ξωκκλήσια της, 61 τον αριθμό. Υπάρχουν και έξι βυζαντινοί ναοί με τοιχογραφίες του 13ου και του 14ου αιώνα. Πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο στις Ράχες Κατέργου, την Παναγία στη Συκιά κοντά στην Αλοπρόνοια, το Χριστό ή Μεταμόρφωση του Σωτήρος κοντά στη Xώρα, τον Άγιο Στέφανο κοντά στο Χωριό, την Αγία Άννα, παρεκκλήσι της Επισκοπής, και τον Άγιο Γεώργιο κοντά στην Επισκοπή.
Παρά το γεγονός ότι η Σίκινος, όπως και όλες οι Κυκλάδες, δεν είναι περιοχή πλούσια σε βροχές, οι κάτοικοί της από τα παλιά χρόνια έχουν ενασχοληθεί ιδιαίτερα με την καλλιέργεια, τη βοσκή, την αλιεία, τη μελισσοκομία και την τυροκομία. Η Σίκινος παράγει ποικιλία τυριών, ξινόγαλα, μυζήθρα ξερή, μυζήθρα νωπή και σικινιώτικο τυρί. Η Σίκινος επίσης διαθέτει θυμαρίσιο μέλι, από το οποίο, μαζί με σουσάμι, παράγεται παστέλι.
