Η παράσταση μουσικού θεάτρου Madre Salonico, σε κείμενο Λέοντα A. Ναρ και σκηνοθεσία Βίκτωρα Αρδίττη, δεν είναι ούτε θέατρο ούτε συναυλία, αλλά μια χειρονομία μνήμης.
Ποιος μιλάει ακόμη τα "λαντίνο", τη μητρική γλώσσα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης; Ποιος τραγουδάει τα σεφαραδίτικα τραγούδια;
Η σκηνή μπορεί να γίνει το τελευταίο καταφύγιο ενός χαμένου πολιτισμού, του σεφαραδίτικου πολιτισμού της Θεσσαλονίκης, αλλά και όλης της λεκάνης της Μεσογείου, των τραγουδιών, της γλώσσας, και των εθίμων – η ανάμνηση μιας δύσκολης αλλά χαμένης και ευτυχισμένης συμβίωσης των θρησκειών και των πολιτισμών πριν από την Καταστροφή.
Η εξακολουθητική συνθήκη της προσφυγιάς, η άρνηση εφησυχασμού στη λήθη και ο έρωτας. Στο έργο το παρόν και το παρελθόν συνυπάρχουν με την ανησυχία της συναισθηματικής αποστασιοποίησης που ίσως στιγματίσει τις επόμενες γενιές. Αλλά και με την υπέρτατη ανάγκη διαχείρισης της μνήμης των πολλών "απόντων".
Συντελεστές:
Κείμενο: Λέων A. Ναρ
Σκηνοθεσία: Βίκτωρ Αρδίττης
Διασκευή σεφαραδίτικων τραγουδιών: Μάρθα Μαυροειδή
Μουσικό σύνολο Σμάρι
Χάρης Λαμπράκης (νέυ)
Νίκος Παραουλάκης (νέυ)
Στρατής Ψαραδέλλης (πολίτικη λύρα)
Μάρθα Μαυροειδή (λάφτα, τραγούδι)
Γιώργος Ταμιωλάκης (βιολοντσέλο)
Γιώργος Βεντουρής (κοντραμπάσο)
