Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην αναπαράστασή της; Ποιοι είναι οι μηχανισμοί, γλωσσικοί, ψυχολογικοί και πολιτισμικοί, που δημιουργούν, συντηρούν και επικοινωνούν τα ζωτικά ψέματα απαραίτητα για τη διατήρηση της κοινωνίας;
Ο Θοδωρής Αμπαζής επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης και σκηνοθετεί σε πρώτη παρουσίαση το νέο έργο του Γρηγόρη Λιακόπουλου, δημιουργώντας μια ατμοσφαιρική παράσταση υπαρξιακής αγωνίας και υποδόριου χιούμορ.
Δύο γυναίκες, ηθοποιοί που εργάζονται σε προχειροδουλειές, συγκατοικούν σε ένα μικρό διαμέρισμα. Επικοινωνούν κωδικοποιημένα και έμμεσα, με την καθημερινή επικοινωνία να αντικαθίσταται από την αναπαραγωγή σκηνών από ταινίες. Όταν η μία προσπαθήσει να απεγκλωβιστεί από αυτή τη συνθήκη, θα χρειαστεί να επανεφεύρει κάθε κώδικα επικοινωνίας.
Η εργασία του ηθοποιού έχει βαθιά υπαρξιακή διάσταση. Το παιχνίδι, μια διαδικασία χωρίς σκοπό πέρα από τον ίδιο τον εαυτό της, αναστέλλει τις υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις και αναδιανέμει τους ρόλους προς όφελος μιας αυτόνομης αισθητικής εμπειρίας. Ωστόσο, οι τρόποι και οι κανόνες κάθε παιχνιδιού καθορίζονται από τα πολιτισμικά προϊόντα που καταναλώνουμε και τις αφηγήσεις που μας διαμορφώνουν.
Μπορούμε να φανταστούμε ένα ηλιοβασίλεμα χωρίς την εικόνα ενός κόκκινου ήλιου που δύει στην έρημο, στην οποία δεν έχουμε βρεθεί; Ή να αναπαραστήσουμε μια σχέση χωρίς την επίδραση των χολιγουντιανών σεναρίων; Αν το παιχνίδι είναι αναπαραγωγή πολιτισμικών αναπαραστάσεων, τότε πότε είναι ο άνθρωπος ελεύθερος και αυθεντικός;
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία & μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνικά & Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ιωάννα Ζέρβα
Βοηθός σκηνοθέτη: Θάνος Ψαρράς
Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη
Προώθηση-επικοινωνία: Νατάσα Παππά
Οργάνωση & Εκτέλεση παραγωγής: Ομάδα Θεάτρου Όπερα
Παίζουν: Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Καλλιρρόη Μυριαγκού
