"Το σώμα που άφησα πίσω μου" είναι μία σκηνική απόπειρα που δημιουργήθηκε με θεμέλιό της το εξής ερώτημα: εάν και σε ποιό βαθμό μπορώ να ζω ελεύθερα μέσα στο σώμα μου. Μπορεί η εργασία, η οικογένεια, η κοινωνική τάξη, η μνήμη, η μιμική ή η συνήθεια να εμποδίσουν αυτήν την ελευθερία; Αισθάνομαι το σώμα μου περισσότερο όταν πονάω ή όταν δεν πονάω; Γιατί άλλοτε με βαραίνει και άλλοτε είναι ελαφρύ; Τί συμβαίνει όταν το σώμα μου ασθενεί και τί σημαίνει το σώμα να γερνάει; Είμαι μέσα στο σώμα μου συνέχεια ή μπαινοβγαίνω και με ποιά συχνότητα; Το σώμα αγαπάει ή δεν αγαπάει σήμερα; Τελικά το σώμα εμπλέκεται ή δεν εμπλέκεται στη ζωή και σε ποιό βαθμό;
Τέτοιες είναι οι προβληματικές που η παράσταση επιχειρεί να φέρει στην επιφάνεια διαμέσου εργαλείων όπως οι αφηγηματικές και επιτελεστικές τεχνικές, το θέατρο της επινόησης και το θέατρο ντοκουμέντο. Το κείμενο της παράστασης προέκυψε από μία μίξη υλικού των συντελεστών και συνεντεύξεων που έλαβαν χώρα με μία τάση συνομιλίας με: τις "Μεταφυσικές εντυπώσεις απ ́τη ζωη ως το θέατρο" του Νίκου Καρούζου, τα σύγχρονα φιλοσοφικά κείμενα του Μπιούνγκ-Τσουλ Χαν (Η κοινωνία της παρηγοριάς, Η κοινωνία της κόπωσης, Η αγωνία του έρωτα), "Ο Μάλον πεθαίνει" του Σάμιουελ Μπέκετ, το ποιητικό έργο του Πέτρου Στεφανέα ("Η παραλία της Καλαμάτας", "Το ψυγείο μας", "Αφροδίτη στα μπλε") αλλά και σημεία της βιολογίας, της κοινωνίας, της θρησκείας.
Συντελεστές:
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Ειρήνη Ζήκα
Κείμενα: ομάδα ΓΚΑΝΜΠΑΤΕ
Σκηνικά – Κοστούμια: Αρχοντούλα Τσατσουλάκη
Μουσική – Ηχητικός σχεδιασμός: Βασίλης Καζής
Επιμέλεια κίνησης: Μαρίνα Τσαπέκου
Φωτισμοί – Φωτογραφίες – Βίντεο: Άγγελος Καλτσής
Οπτική ταυτότητα: Σταμάτης Λεόντιος
Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Φωτεινάκη
Διανομή (αλφαβητικά): Ειρήνη Ζήκα, Βασίλης Καζής, Ηλίας Καρακωνσταντάκης, Παναγιώτης Καστρίτσης, Γιάννης Κουρμπάνης
